Mijnplekje.be

Jij…

Jij, jij kwam ineens in mijn leven, wie ben jij, wat wil jij, waarom in mijn leven

Jij, jij betrad mijn lichaam, maakte het je eigen, met welk recht

Je ontnam me een deel van mijn krachten, van mijn weerstand, van mijn capaciteiten

Je ontnam  me mijn job, een deel van mijn vrienden, een deel  van mijn sociale leven

Maar je ontnam me vooral mijn zelfvertrouwen, een deel van mijn waardigheid

Niemand die je ziet, niemand die je kent, alleen ik, ik ken je goed, veel te goed

En alleen ik, ik voel je, je bent steeds en overal aanwezig

Veel mensen kennen het niet, denken dat het aanstellerij is dat het tussen mijn oren zit

Vele artsen weten of begrijpen er weinig van, geloven je niet

Ik hoor ze vaak denken,  je kan toch wandelen, je kan toch dansen, je  ziet er zo goed uit

En idd op dat leuke feestje, ik lach, ik dans  soms ook wel eens, ik help afruimen

Tijdens die mooie wandeling op een zomerse dag, op de sfeervolle gezellige kerstmarkt

Tijdens m’n Zumba dansjes, maar, oohh mijn God, hoe groot is dan je aanwezigheid, en hoe diep zit je dan bij mij, in mij

Ik voel je dan in iedere vezel van m’n lichaam, het doet  zo’n  pijn. wreef er nu maar eens heel eventjes iemand over m’n rug, of schouder, wat zou dat deugd doen. Helaas mijn omgeving is er zich niet eens van bewust dat je er bent. Dus  ik vecht er tegen, ik vecht tegen jou, maar je bent steeds weer de sterkste, de winnaar. Ook al probeer  ik je even te negeren, te vergeten

Ook al het  lukt wel eens, dan ben ik zo blij, dan geniet ik met  volle teugen, tot je pardoes de kop weer opsteekt, me zegt, ik ben er nog. Dan zak ik ineens neer  op een stoel, op een bankje, op de bodem van het trottoir, dan zou ik willen huilen, gillen.  Het enige wat  ik dan kan doen, is machteloos denken, ik heb een hekel aan jou

Je brengt  heel veel, veel te veel

Spierpijnen  over m’n hele lichaam, dag in dag uit, zeven dagen  op zeven

Vaak ben ik moe, heel moe, toch kan ik de slaap niet vatten, want je bent er constant

In m’n linkerbeen, omdraaien, maar dan zit je meteen in m’n rechterbeen, armen te hoog, armen te laag

 op de rug op de buik.

Je zit overal, ik word er soms moedeloos van

Je bezorgt  me heel prikkelbare zintuigen, alles geurt te hevig, bloemen, voedsel, parfum

Word er vaak misselijk van.

Sommige geluiden  het plots dichtklappen van een deur

een vallend scherp voorwerp

zoals vork of lepel.

Op straat al die drukte, als ik aan station, of in een bushokje zit te wachten

al die voorbijgangers die auto’s

ik word er soms zo duizelig van

Wat je bovenal brengt, onzekerheid, minderwaardigheid

Wanneer ga je weg.

Wanneer verlaat je m’n lichaam

Had ik maar iemand die me zo lief had, me zo trouw was, als jou…

Ik haat je !!! 

2005 viel de diagnose fm (Fibromyalgie) cvs (chronisch vermoeidheidssyndroom)

Na een ellendig jaar van pijn, alle mogelijke onderzoeken, frustraties, onbegrip en zware vermoeidheid

Eindelijk had het een naam. Ook al hoorde ik hem voor het eerst

Niet dodelijk, je moet er leren mee leven

En idd moet je er leren mee leven, wat echt niet makkelijk is, maar moeilijk gaat ook

Voor ik tot deze instelling kwam, ging er twee jaar over twee jaar zware pijnlijke, eenzame, onbegrijpelijke jaren

Twee jaar van vechten tegen  artsen, riziv

Ik kom van ver, van diep, maar ben er rustig stapje per stapje op vooruit gegaan

Ik mag zeggen dat ik weer een beetje leef, een beetje geniet

Krijg m’n huishouden rond, probeer twee maal per week naar de zumba te gaan

Ook al bekoop ik het  de uren soms dag  nadien ook nog, het houd m’n conditie een beetje op peil, het is echt een uitlaatklep

Ik ga wel eens naar een feestje, of een wandeling maken, Natuurlijk kan ik nog veel, maar in beperkte maten, op mijn tempo

Ik heb meer tijd nodig om te recuperen als iemand anders, na een wandeling ben ik pompaf, jij ook mss  maar na een uurtje of zo kan jij er weer tegenaan, ik pas na twee of drie dagen

Jij kan 10km wandelen,ik vijf, en dan ben ik helemaal uitgeteld

Ik  sta er momenteel veel beter voor als een paar jaar geleden, maar ik kan niet en mijn huishouden doen, en  gaan werken

Het spreekwoord zegt, mensen hebben veel dromen, zieke  mensen maar één, gezond zijn, en het klopt helemaal

Ik zou er alles voor geven, om mijn vorige ik terug te krijgen, mijn vorig leventje

Mijn  job, mijn  conditie, maar ik droom er niet meer over, of heb er geen nachtmerries meer over, ik denk er wel regelmatig  aan, en denk ook wel vaak over hoe mensen soms praten, denken over mij, over fm en cvs in het algemeen

Ik wens het als ik die al heb, mijn grootste vijand niet toe

Rating: 5 sterren
1 stem