Jij…
Jij, jij kwam ineens in mijn leven, wie ben jij, wat wil jij, waarom in mijn leven
Jij, jij betrad mijn lichaam, maakte het je eigen, met welk recht
Je ontnam me een deel van mijn krachten, van mijn weerstand, van mijn capaciteiten
Je ontnam me mijn job, een deel van mijn vrienden, een deel van mijn sociale leven
Maar je ontnam me vooral mijn zelfvertrouwen, een deel van mijn waardigheid
Niemand die je ziet, niemand die je kent, alleen ik, ik ken je goed, veel te goed
En alleen ik, ik voel je, je bent steeds en overal aanwezig
Veel mensen kennen het niet, denken dat het aanstellerij is dat het tussen mijn oren zit
Vele artsen weten of begrijpen er weinig van, geloven je niet
Ik hoor ze vaak denken, je kan toch wandelen, je kan toch dansen, je ziet er zo goed uit
En idd op dat leuke feestje, ik lach, ik dans soms ook wel eens, ik help afruimen
Tijdens die mooie wandeling op een zomerse dag, op de sfeervolle gezellige kerstmarkt
Tijdens m’n Zumba dansjes, maar, oohh mijn God, hoe groot is dan je aanwezigheid, en hoe diep zit je dan bij mij, in mij
Ik voel je dan in iedere vezel van m’n lichaam, het doet zo’n pijn. wreef er nu maar eens heel eventjes iemand over m’n rug, of schouder, wat zou dat deugd doen. Helaas mijn omgeving is er zich niet eens van bewust dat je er bent. Dus ik vecht er tegen, ik vecht tegen jou, maar je bent steeds weer de sterkste, de winnaar. Ook al probeer ik je even te negeren, te vergeten
Ook al het lukt wel eens, dan ben ik zo blij, dan geniet ik met volle teugen, tot je pardoes de kop weer opsteekt, me zegt, ik ben er nog. Dan zak ik ineens neer op een stoel, op een bankje, op de bodem van het trottoir, dan zou ik willen huilen, gillen. Het enige wat ik dan kan doen, is machteloos denken, ik heb een hekel aan jou
Je brengt heel veel, veel te veel
Spierpijnen over m’n hele lichaam, dag in dag uit, zeven dagen op zeven
Vaak ben ik moe, heel moe, toch kan ik de slaap niet vatten, want je bent er constant
In m’n linkerbeen, omdraaien, maar dan zit je meteen in m’n rechterbeen, armen te hoog, armen te laag
op de rug op de buik.
Je zit overal, ik word er soms moedeloos van
Je bezorgt me heel prikkelbare zintuigen, alles geurt te hevig, bloemen, voedsel, parfum
Word er vaak misselijk van.
Sommige geluiden het plots dichtklappen van een deur
een vallend scherp voorwerp
zoals vork of lepel.
Op straat al die drukte, als ik aan station, of in een bushokje zit te wachten
al die voorbijgangers die auto’s
ik word er soms zo duizelig van
Wat je bovenal brengt, onzekerheid, minderwaardigheid
Wanneer ga je weg.
Wanneer verlaat je m’n lichaam
Had ik maar iemand die me zo lief had, me zo trouw was, als jou…
Ik haat je !!!
2005 viel de diagnose fm (Fibromyalgie) cvs (chronisch vermoeidheidssyndroom)
Na een ellendig jaar van pijn, alle mogelijke onderzoeken, frustraties, onbegrip en zware vermoeidheid
Eindelijk had het een naam. Ook al hoorde ik hem voor het eerst
Niet dodelijk, je moet er leren mee leven
En idd moet je er leren mee leven, wat echt niet makkelijk is, maar moeilijk gaat ook
Voor ik tot deze instelling kwam, ging er twee jaar over twee jaar zware pijnlijke, eenzame, onbegrijpelijke jaren
Twee jaar van vechten tegen artsen, riziv
Ik kom van ver, van diep, maar ben er rustig stapje per stapje op vooruit gegaan
Ik mag zeggen dat ik weer een beetje leef, een beetje geniet
Krijg m’n huishouden rond, probeer twee maal per week naar de zumba te gaan
Ook al bekoop ik het de uren soms dag nadien ook nog, het houd m’n conditie een beetje op peil, het is echt een uitlaatklep
Ik ga wel eens naar een feestje, of een wandeling maken, Natuurlijk kan ik nog veel, maar in beperkte maten, op mijn tempo
Ik heb meer tijd nodig om te recuperen als iemand anders, na een wandeling ben ik pompaf, jij ook mss maar na een uurtje of zo kan jij er weer tegenaan, ik pas na twee of drie dagen
Jij kan 10km wandelen,ik vijf, en dan ben ik helemaal uitgeteld
Ik sta er momenteel veel beter voor als een paar jaar geleden, maar ik kan niet en mijn huishouden doen, en gaan werken
Het spreekwoord zegt, mensen hebben veel dromen, zieke mensen maar één, gezond zijn, en het klopt helemaal
Ik zou er alles voor geven, om mijn vorige ik terug te krijgen, mijn vorig leventje
Mijn job, mijn conditie, maar ik droom er niet meer over, of heb er geen nachtmerries meer over, ik denk er wel regelmatig aan, en denk ook wel vaak over hoe mensen soms praten, denken over mij, over fm en cvs in het algemeen
Ik wens het als ik die al heb, mijn grootste vijand niet toe